Mitch Battros – Earth Changes Media
Yeni bulgular güncel olaylar serisinin Dünya’nın manyetik alanını zayıflattığını ileri sürüyor. Sıvı dış çekirdeğin üzerinde çekirdek kabuğu var; yoğun ısı ve yüksek basınçtan dolayı şekillenebilir olan katı kaya kompozisyonu. 2900 km derinlikte Dünya’nın çekirdeği ve kabuk arasındaki sınırda yoğun bir ısı alışverişi var.
Süregiden bir süreç tektonik levhaların değişimidir – özellikle Sumatra, Cascadia ve Porto Riko gibi yitim zonunda (kıtasal bir levhanın başka bir kıtasal levha altına girmesi). Tektonik levhaların (Yerkürenin kabuğu) bu batması çekirdek kabuğunu soğutuyor, bu da “ısı aktarımı” işlemini hızlandırıyor (sirkülasyon veya hareket ile ısı transferi). Eşzamanlı olarak, Yerkürenin dış çekirdeğinden gelen süper – ısınmış sıvı kayalar yerküre kabuğuna yükselen ‘manto yükselmesi’ adı verilen büyük kabarcıklar oluşturuyor.
[1]
Çelişkili bir biçimde, tektonik levha etkisinden dolayı soğuyan kabuğun sonucu olarak, deniz altı ve yüzey yanardağları – Yerkürenin sıcak çekirdeğinden gelen hızlanmış ısı akışı – var, yerküre kabuğu ve dış çekirdek eşit sıcaklığa dengeleninceye kadar.
[2]
Yerkürenin manyetik alanının yaklaşık Yerkürenin yüzeyinin altında yaklaşık 3,000 kilometrede sıvı çekirdekte elektriksel olarak iletken demir – nikel alaşımının ısı yayım akımları tarafından üretildiği biliniyor. Jeomanyetik alan oldukça değişkendir; Yerkürenin manyetik alanında çoklu uzaysal ve zamansal ölçeklerde değişimler var. Yavaş akan katı kabuk ve onun sıcak hızlı akan dış çekirdek ile sembiyotik bağlantısının incelenmesi, Yerkürenin manyetik alanının zayıflamasının nedeniyle ilgili merkezi odaktır.
(Çeviri: Saffet Güler)