Bir gün, bir kozada küçük bir delik açıldı ve bir adam bedenini bu küçücük delikten çıkarmaya çalışan kelebeği saatlerce seyretti. Sonra, kelebek sanki daha fazla ilerlemek istemiyormuş gibi durdu. Sanki, ilerleyebileceği kadar ilerlemişti ve artık daha fazla ilerleyemiyordu.
Ve adam, kelebeğe yardım etmeye karar verdi. Eline bir makas aldı ve kozayı keserek deliği büyüttü. Kelebek kolayca dışarı çıktı. Fakat bedeni kocaman ve kanatları kuru ve buruşuktu. Adam, kelebeği izlemeye devam etti, çünkü zamanla kanatlarının büyüyüp bedenini taşıyabilecek kadar genişleyebileceğini umut ediyordu. Fakat bu olmadı.
Gerçekte kelebek ömrünün geri kalanını o kocaman bedeni ve kuru, buruşuk kanatları ile etrafta sürünerek geçirdi. Uçmayı hiç başaramadı.
Adamın bu aceleci iyiliği içinde anlayamadığı, bu kısıtlayıcı kozanın ve kelebeğin o küçücük delikten dışarı çıkmak için verdiği mücadelenin, kelebek için gerekli olduğuydu, çünkü bu, Tanrı’nın, yaşam sıvısının kelebeğin bedeninden kanatlarına doğru akmasını sağlamak için bulduğu yoldu, böylece kelebek kozadan kurtulduğu anda uçmaya hazır olabilecekti.
Bazen mücadeleler, hayatımızda tam olarak gerek duyduğumuz şeylerdir. Eğer Tanrı, hayatımıza hiçbir engelle karşılaşmadan devam etmemize izin verseydi sakat kalırdık. Şimdi ve daha sonra olabileceğimiz kadar güçlü olmazdık. Asla uçamazdık.
Güç istedim…
Ve Tanrı, beni güçlü yapmak için karşıma Zorluklar çıkardı.
Bilgelik istedim…
Ve Tanrı bana çözmek için Sorunlar verdi.
Zenginlik istedim…
Ve Tanrı çalışmak için bana beyin ve güçlü kaslar verdi. Cesaret istedim…
Ve Tanrı üstesinden gelmem için bana Tehlike verdi.
Sevgi istedim…
Ve Tanrı bana yardim etmem için Sorunlu insanlar verdi.
İyilik istedim…
Ve Tanrı bana fırsatlar verdi.
İstediğim hiçbir şeyi elde etmedim.
İhtiyacım olan her şeyi elde ettim.
(İNSANIN 8 YETENEĞİ ; Gurmukh)