YAPAY HAYALET
(HENRY REED; Channeling Your Higher Self , “Yüksek Benliginize Kanal Olmak” adli kitabindan)
Yapay Bir Hayalete Kanallik Yapan Bir Grup
Isbirligi kanal olmanin mükemmel bir seklidir. Grubun gücü her hangi bir bireyin gücünden çok daha fazladir. Bir grup acemi insan sasirtici fiziksel etkilere kanal olmak için birlikte çalisabilir. Grupla yapilan kanal olmalar, sizin kendi katiliminizin kendi basina düsünüldügünde çok küçük görünse bile, gerçekte oldukça önemli oldugunu kesfetmenizi saglar.
Bir grubun gücü ile ilgili ilginç bir öykü için, ayrica bazi ruhsal rehberlerin aldatici dogalari için, Conjuring Up Philip adli kitabi okuyun.
Toronto Psisik Arastirma Derneginin üyeleri yapay bir hayalet yaratma tesebbüsü için bir deney düzenlediler. Onlar gerçek olmayan bir karakter uydurarak basladilar. Grubun bir üyesi “Philip” in kisa bir öyküsünü anlatmaya basladi.
Philip onyedinci yüzyil Ingilteresinde yasadi. Mutsuz bir evliligi vardi ve bir çingene kadinina asik oldu. Karisi durumun farkina vardi ve çingene kadini bir büyücü olmakla suçladi. Philip sosyal statüsünü kaybetmekten korktu, bu nedenle asigini savunmadi. Yetkililer kadini yaktilar ve Philip vicdan azabindan intihar etti.
Philip’in kisiligi için bu kisa tanimi veren grup, ayrintilari olusturdular. Beyin firtinasi seanslarinda, onun fiziksel görünüsünü, elbiselerini ve yasadigi evin çevresini uydurdular. Ayrica zamanin siyasi iklimini tartistilar, Philip’in komsularla nasil geçindigini, kral ile iliskisini ve onun dinini ve politik düsüncelerini tartistilar. Ingiliz tarihinin o periyodundaki kosullarla ilgili kitaplar okudular. Müzik ve sanat çalistilar ve kendilerini zamanin bilgisinde demlediler. Çalismalari, imgelemeleri ve konusmalari ile, Philip’i onlar için çok gerçek hale getirdiler. Plan buydu – Philip’i materyalize etmek. Onlar hepsinin onu görebilecegi bir hayalet olarak Philip’in ortaya çikmasini umdular.
Bir yil boyunca, haftada bir kez toplandilar ve Philip’e uyumlanmaya çalisarak meditasyon yaptilar. Grubun farkli elemanlari Philip’in orada mevcut oldugu veya onlara bir sey söylemis oldugu bireysel izlenimler aldilar. Ancak, grup bu bireysel deneyimleri tesvik etmedi. Bir grup deneyiminden sonra yaptiklari sey, her seyi paylasmakti.
Deneyin amaci herhangi bir bireyin medyumluk yetenegini gelistirmek degildi, bunun bir grup çabasi olmasini saglamakti . Hiç kimse herhangi özel bir psisik yetenegi oldugunu iddia etmedi. Onlarin izlemek istedigi yol bu idi.
Hiçbir sonuç elde etmeden bir yil boyunca bulustular, sadece Philip’in realitesinin eglenceli yolunda kendilerini inandirdilar.
Ikinci yillarinda, farkli bir yaklasim denediler. Bir Ingiliz parapsikolog olan Kenneth Batcheldor’un arastirmasi bir grup insanin dolayli bir metodla psikokinetik etkiler (zihnin madde üzerinde etkisi) yaratabilecegini göstermisti. Meditasyon yapmak yerine, orijinal Victoria – devri seansi ruhunda ilerlemeleri gerekiyordu. O basitçe, gevsek bir atmosferde birbirlerini ziyaret etmelerini önerdi. Sarkilar söylemek, sakalar yapmak, konusmalar yapmak, öyküler anlatmak onu sosyal bir durum yapar. Toronto grubu Batcheldor’un tavsiyesini izlemeye karar verdi.
Bir araya geldiklerinde hep meditasyon yapmislar ve niyetlerine odaklanmislardi. Bu yapiyi terk etmekte zorlandilar. Birbirleriyle iyi arkadas olmalarina ragmen, bir amaçla ziyaret etmek uygunsuz hissettirdi. Yeni yaklasima asamali olarak geçtiler. Bir masanin etrafinda oturarak, önlerinde isiklarla, ziyaret ettiler ve dedikodu yaptilar. Sarkilar söylediler, güldüler ve Philip’in herhangi bir sekilde ortaya çikmasini beklerken iyi zaman geçirdiler. Bu sosyal toplantilarin dördüncüsünde, masaya hafifçe vuruldugunu isittiler.
Bunun gerçek olup olmadigindan emin olmadilar. Ziyarete devam ettiler ve sonra bir baska vurma sesi isittiler. Herkes bunu duydu. Süphelendiler tabi ki, herhangi biri kaza ile masaya vurmus olabilirdi.
Sonra, masa biraz kaymaya basladi. Asikar olarak masa kendi kendine kayiyordu. Herkesin görebildigi gibi, masaya kisisel dokunuslari sadece parmaklari ile masanin üzerine hafifçe dokunmak idi. Masaya yüksek sesle vurulmasi ve daha ileri siddetli hareketler onlari bunun herhangi bir grup üyesi tarafindan yaratilmamis olan spontane bir olay olduguna ikna etti.
Biri yüksek sesle söyle dedi ,”bunu Philip’in yapip yapmadigini merak ediyorum.” Aniden masa üzerinde çok yüksek bir vurma sesi isitildi. Grup hemen bir kod ortaya çikardi : evet için bir vurus, hayir için iki vurus. Böylece Philip ile iletisim kurdular.
Bundan sonraki toplantilarda, bir grup olarak oturdular, ziyaret ettiler ve az sonra vurma sesleri basladi. Philip’e onun yasami hakkinda evet/hayir tipi sorular sormaya basladilar ve onunla ilgili bildikleri tüm “gerçekleri” dogruladilar.
Birkaç hafta sonra, bu sorulardan yoruldular ve Philip’in fiziksel tezahürüne daha çok dikkat etmeye basladilar. O sadece masaya vurabilmiyordu, ayrica masayi sallayabiliyor, titretebiliyor, yan tarafina kaldirabiliyor ve oda içinde hareket ettirebiliyordu. Parmaklarini masaya dokunur tutarken masanin hareketlerini takip etmek zorundaydilar. Bazen masa farkli yönlerde hizla ve beklenmedik sekilde hareket ederken bunu yapmak zor oluyordu.
Grup üyelerinin çogu sigara içiyordu, sadece biri buna karsi çikiyordu. Philip’e sigara içmelerinin bir sakincasi olup olmadigini sorduklarinda, eger sigara içmeyen o kisi grupta ise evet diye karsilik veriyordu. O ayrica, küllükteki sigara küllerini sigara içenlerden birinin kucagina dökmek için masayi biraz yana yatiriyordu. Eger sigara içmeyen kisi orada yoksa, Philip sigara içmelerinin bir sakincasi olmadigini söylüyordu.
Birkaç olayda Philip masayi yerden 1.25 cm. yukariya kaldirdi ve bir süre böyle tuttu. Bir baska levitasyon olayi seker parçalari ile gerçeklesti. Masa üzerine herkesin önüne bir seker ve Philip için masanin ortasina bir seker koymuslardi. Philip masayi çevirince herkesin sekeri yere düstü, sadece Philip’in sekeri havada asili kaldi.
Grup üyeleri Philip’in maskaraliklarini videokameraya aldi. Onlar ayrica Philip’i ve masasini birkaç televizyon programina götürdüler. Bunlardan birinde, Philip masayi törenin ustalarinin durdugu yerden merdivenleri tirmandirarak podyuma çikardi.
Philip ile olan deneylerini tekrar gözden geçirdiklerinde grup, Philip’in grubun bildiginden daha fazla sey bilmediginin farkina vardi. Philip ile ilgili olan imgelenmis senaryolari olgulara dayanan (gerçek olandan), kaydedilmis olandan farkli oldugunda Philip onlarin versiyonunu takip ediyordu. Philip onlarin imgelemelerine sadik kaldi, gerçek olgulara degil.
Açikça, Philip bir ruh degildi. Onlar Philip’i yapay olarak yaratilmis bir düsünce formu olarak yorumladilar. Onlarin grup zihinlerinin bu yaratimi, oldukça dramatik ve ayni zamanda görünür olarak zeki fiziksel fenomen üretme yetenegi idi. Bu asikar bir psikokinetik yetenektir.
Grup, vurma sesini kaydetmesi ve bu sesin karakteristiklerinin akustik analizini yapmasi için bir mühendis görevlendirdi. O, Philip’in vurma sesinin dalgasekli karakteristiklerinin essiz oldugunu söyledi. Parmaklarini, yumruklarini, kalemlerini, ve baska seyleri masaya vurmak için kullanan insanlarin çikardigi diger seslerle üretilen modellere benzemiyordu. Philip’in psikokinetik enerjisi kendi özel etkisini üretmisti.
Toronto grubu ayni deneyi gerçeklestirmek için ikinci bir grup olusturdu. Bu grup adi Lilith olan tamanen yeni bir karakter yaratti ve Lilith’in hayatinin detaylarini olusturdular. Deneyin ziyaret etme kismini ilerlettiler, ve çok geçmeden Lilith ortaya çikti. Philip’inkine çok benzeyen davranislari vardi.
Philip deneyinin önemi nedir ? Biz kesin olarak düsünce formlarinin realiteleri ve onlarin etkin bir ruhun mevcudiyetinin taklidini yapma yetenegi ile ilgili açik seçik kanitlar görüyoruz. Bu, böyle düsünce formlarinin kendi kendilerine bir yasamlari olabilecegini ve fiziksel dünya üzerinde güç uygulayabilecegini gösterir. Bu ayrica, bir düsünce formunun kaynaginin bir çok insanin düsüncesinin yigini olabilecegini gösterir.
(ÇEVİRİ ; Saffet Güler)